ایکاش نظام آموزشی ما جهت آموزه های شیرین وزبان سلیس فارسی ازحکایات گلستان وبوستان سعدی استفاده میکرد .یک وi حددرسی سعدی وحافظ شناسی برای فرزندان این مرزو بوم مقرر مینمودتا بادانش خرد بزرگان خود آشنا واز آنان برای کسب علم وادب بهره می جستند.سعدی علیه الرحمه میفرماید نه چندان درشتی کن که از توسیر شوند نه چندان نرمی که برتودلیر شوند نه چندان بخور کز دهانت برآید نه چندان که ازضعف جانت سر آید .تا توانی دلی بدست آور دل شکستن هنر نمی باشدیا حافظ می فرماید آسایش دوگیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدارا وفردوسی می فرماید اگر سر به سر تن به کشتن دهیم مبادا که کشور بدشمن دهیم چوایران نباشد تن من مباد بدین بوم وبرزنده یک تن مباد میازار موری که دانه کش است که جان دارد جان شیرین خوش است توانا بود هرکه دانا بود زدانش دل پیر برنا بود زنیرو بود مرد را راستی زسستی پزی زاید وکاستی وسعدی هر آنکس که دندان دهدنان دهد وبرگ درختان سبز در نظر هوشیارهر ورقش دفتر ی معرفت کردگار

چو می بینی که نادانی به چاه است    اگر خاموش بنشینی گناه است  یا بروکار میکن مگوچیست کار که سرمایه جاودانیست کار

علم چندانکه بیشتر خوانی چون عمل در تونیست نادانی

                                                                                 مدیر وبلاگ شدای اصفهانی